Cena za produkt oraz za litr czy kilogram – to obowiązkowe informacje, które musimy znaleźć na sklepowych półkach. Niestety, przedsiębiorcy nie zawsze przestrzegają przepisów. W 2015 roku Inspekcja Handlowa wydała 625 decyzji dotyczących nieprawidłowego informowania o cenach produktów czy usług.
Czytelnie, widocznie, jednoznacznie – w ten sposób każdy sprzedawca musi informować klientów o cenie oferowanych produktów czy usług. Z praktyki Inspekcji Handlowej wynika jednak, że w ubiegłym roku przedsiębiorcy najczęściej mieli trudności z przestrzeganiem obowiązku uwidaczniania cen jednostkowych (za litr, metr, albo kilogram produktu), a także podawaniem spójnych danych o cenach, czyli jednolitej informacji umieszczanej przy towarze oraz w kasie. Pozostałe nieprawidłowości to między innymi stosowanie „widełek” cenowych bez jasnej informacji, od czego zależy konkretny koszt ponoszony przez klienta.
Stąd w 2015 roku inspektorzy musieli wydać łącznie 625 decyzji dotyczących nieprawidłowego informowania o cenach towarów i usług. Zaś suma nałożonych kar wyniosła prawie 308 tys. zł.
Jaką informację o cenie musimy otrzymać?
- Cena to podstawowa informacja, której musi udzielić przedsiębiorca konsumentowi przed zakupem. Znajdziemy ją na wywieszce na półce – w sklepie, w kiosku, na poczcie – lub w cenniku. Oprócz ceny, musi się na niej znaleźć także cena jednostkowa, a więc przeliczenie na odpowiednią jednostkę miary.
- Cena jednostkowa – to cena za kilogram, metr, litr, sztukę. W łatwy sposób pozwala konsumentowi porównać ceny podobnych artykułów. Gdy spojrzymy na cenę na przykład za litr, może się okazać, że dotyczy produktu o mniejszej objętości niż oferowanego przez innego producenta w tej samej cenie. Na przykład Płyn do mycia naczyń: 400 ml, 2,99 zł – cena za litr – 7,47 zł.
- Przepisy nie wymagają, aby cena znajdowała się na każdym towarze, dlatego sprzedawcy powinni pamiętać o tym, że napisy na wywieszkach i w cennikach muszą być wyraźne i czytelne, umieszczone w miejscu ogólnodostępnym i dobrze widocznym dla konsumentów na towarze, bezpośrednio przy nim lub w jego bliskości. Tak, aby każdy konsument wiedział, co kupuje i ile musi zapłacić – bez konieczności pytania o cenę.
- Podana cena musi być zawsze ostateczna (brutto). Nieuczciwą praktyką rynkową jest podawanie niższych, bo nieuwzględniających podatku, cen, na przykład w reklamach, gazetkach promocyjnych, a następnie doliczanie podatku dopiero w momencie zapłaty należności.
- Niższa cena na wywieszce, a wyższa w kasie? W takiej sytuacji konsument ma prawo kupić produkt po tej cenie, która jest dla niego najkorzystniejsza.
- W salonach fryzjerskich, gabinetach stomatologicznych, punktach fotograficznych, restauracjach i tym podobnych – w widocznym miejscu powinien być umieszczony cennik. Koszt usługi musi określać jej rodzaj i zakres, np. pranie chemiczne garnituru, montaż mebli – koszt za godzinę pracy. Decydując się na usługi remontowe, wykonawca musi wcześniej poinformować klienta, czy oferowana cena obejmuje wykorzystane materiały.
- Cennik w restauracji znajdziemy w miejscu ogólnodostępnym – najczęściej przy wejściu do lokalu. Powinny się w nim znaleźć wszystkie niezbędne informacje, w tym powiązanie ceny z potrawą, napojem, przede wszystkim podanie jej pełnej nazwy oraz tego, co i w jakiej ilości składa się na danie: czy jest to na przykład kotlet z surówką czy może warzywa będziemy musimy zamówić dodatkowo.