16 ŻELAZEK W TEŚCIE: Im więcej pary, tym łatwiejsze prasowanie. A nie wszystkie testowane żelazka buchają parą równie mocno. Ponad połowa okazała się tylko dostateczna lub jeszcze gorsza.

Dziewięć żelazek na parę i siedem systemowych, czyli ze stacją parową poszło w ruch w laboratoryjnej pralni. Każda najmniejsza fałdka i każde zagniecenie musiało zostać idealnie wygładzone. Najważniejszym zadaniem dla żelazek tego dnia było prasowanie trudnych tkanin: nowoczesnych materiałów z tworzyw sztucznych, delikatnych jedwabi, grubej bawełny i trudnego do okiełznania lnu.

Bezapelacyjny Tefal

W pojedynku na prasowanie bezapelacyjnie wygrało żelazko ze stacją parową. Model Tefal ProExpress Antikalk GV 8330 kosztuje aż 999 zł, ale jako jedyny w teście otrzymał za prasowanie ocenę bardzo dobrą. Jego ogólna ocena za całokształt też jest najlepsza.

Zespół badaczy złożony z zawodowej prasowaczki oraz z doświadczonych w prasowaniu laików otrzymał koszule, bluzki, dżinsy i obrusy. Jak można się domyślać, wszystko to było pogniecione, a dokładniej – było bezpośrednio po wypraniu i wysuszeniu. Najlepszy efekt prasowania badacze osiągnęli, używając zwycięskiego Tefala, który wypuszczał wilgotną parę z tak dużą siłą wprost w tkaniny, że ich włókna natychmiast pęczniały i stawały się łatwe w układaniu. Dzięki temu, że żelazko wypuszczało sporo pary już przy najniższym ustawieniu (jeden punkt na skali), nie ucierpiały materiały nawet nieodporne na wysoką temperaturę, takie jak poliamid czy poliester. Inne żelazka z testu prasowały tego typu tkaniny na sucho i – co się z tym wiąże – znacznie gorzej.

Model Tefala ze stacją parową osiągnął najlepszy wynik również w odświeżaniu ubrań – podczas ich prasowania w pozycji pionowej. Wiszące części garderoby, takie jak marynarki, plisowane spódnice czy raz założone spodnie z aksamitu odzyskiwały świeży wygląd po kilku szybkich pociągnięciach żelazkiem. W taki sam sposób można odświeżać ubrania również za pomocą pozostałych żelazek systemowych, które brały udział w teście – co prawda mniej skutecznie niż, gdy stosujemy model Tefala, ale za to zwykle lepiej niż przy użyciu żelazek parowych.

Najgorszy Bomann

Różnica między zachwytem a rozczarowaniem to 900 zł oraz dwa całkowicie różne światy żelazek. Model parowego żelazka bez ciśnienia Bomann kosztuje jedyne 105 zł. Konsument, który je kupił zapewne oczekuje, że będzie mógł prasować z użyciem pary – zresztą słusznie, bo Bomann jest oferowany właśnie jako żelazko parowe. Ale tu niespodzianka: Badacze ledwo wyczuli wilgotną mgiełkę, a gołym okiem prawie w ogóle nie mogli jej dostrzec. Żelazko wypuszcza 2 g pary na minutę, a to dla większości tkanin zbyt mało. Po pół godzinie pracochłonnego prasowania testowe ubrania zostały wygładzone tylko w stopniu miernym, co dało żelazku Bomann najgorszy wynik wśród wszystkich badanych produktów. Doświadczenie badaczy wskazuje na to, że do skutecznego prasowania parowego potrzeba około 10 g pary na minutę. Dlatego końcowa ocena dla modelu Bomann – żelazka, któremu, jak się okazało brakuje mocy, brzmi: niedostateczny.

Opary pary

Im więcej pary wydobywa się z żelazka, tym szybciej idzie prasowanie. Tradycyjne żelazka o małych pojemnikach na wodę trzeba napełniać ponownie po około 5-15 minutach puszczania pary. To odpowiada mniej więcej 15-45 minutom zwykłego prasowania. Ciągłe dolewanie wody jest uciążliwe, szczególnie, gdy w telewizji leci akurat ciekawy film albo gdy na uprasowanie czeka stos ubrań zbieranych od miesiąca.

Użytkownicy żelazek ze stacjami parowymi mogą zapomnieć o ciągłym dolewaniu wody. Można nimi prasować przez dwie lub trzy godziny, a wody nie zabraknie. Najlepsze pod tym względem znów okazało się żelazko ze stacją parową Tefal, które umożliwia okrągłe 70 minut ciągłego puszczania pary lub aż trzy i pół godziny prasowania bez napełniania zdejmowanego zbiornika na wodę. Tyle samo czasu bez żadnych przerw mogą prasować jeszcze tylko właściciele stacji parowej Privileg. Niestety ten model ma i minusy. Otóż produkuje o jedną trzecią pary mniej od Tefala, a także mniej się nagrzewa.

A zatem test wykazał kolejną wyższość stacji parowej Tefal nad innymi badanymi żelazkami. Czyżby więc Tefal stworzył żelazko idealne? Nie do końca. Model Tefala zużywa najwięcej prądu – około 160 kilowatogodzin w ciągu roku. Pozostałym badanym stacjom parowym wystarczy średnio jedna czwarta energii mniej, a tradycyjnym żelazkom na parę – już tylko połowa. Jeżeli przyjmiemy, że przeciętna czteroosobowa rodzina prasuje przez cztery godziny tygodniowo, jej roczny rachunek za prąd może się różnić o kilkadziesiąt złotych w zależności od tego, jakiego żelazka używa.

Co wlewać?

Tam, gdzie w grę wchodzi woda, pojawia się problem wapiennego osadu. Im woda twardsza, tym więcej osadu pojawia się w zbiorniku żelazka. Do wszystkich badanych modeli żelazek można nalewać wodę z kranu. Ale niekiedy producent stawia pewne zastrzeżenia. Jeżeli mamy w domu wodę twardą lub bardzo twardą, niektórzy producenci radzą wymieszać ją z wodą destylowaną w proporcjach pół na pół. Jeżeli w instrukcji obsługi nie jest wyraźnie napisane, żeby do żelazka stosować wodę destylowaną, wtedy lepiej z niej zrezygnujmy, może bowiem niszczyć wewnętrzne części urządzenia.

Nietrwałe i niebezpieczne

Jak szybko żelazko może pokryć osad? To wykazało dwustuczterdziestogodzinne badanie, podczas którego żelazka cały czas działały (po 20 sekundach wypuszczania pary następowało 10 sekund przerwy). Do tej próby używano tylko twardej wody (17 stopni niemieckich), aby można było porównać wyniki. Niektóre żelazka nie dotrwały do końca czasu użytkowania ustalonego na trzy do pięciu lat. Stopy żelazek, uszczelki, zawory lub elektronika nie wytrzymały próby.

Najszybciej zużyły się żelazka Beem oraz AFK. Po tym, jak upłynęła 60. godzina badania, doszło do niekontrolowanego parowania z zaworu nadciśnienia w jednym urządzeniu, a w drugim zepsuł się system grzewczy. Oba nie nadawały się już do użytku. Dodatkowo w przypadku modelu Beem pojawił się problem z bezpieczeństwem. Jeżeli żelazko spadnie, część obudowy może odpaść i odkryć elementy przewodzące prąd. To sytuacja niedopuszczalna – uznali eksperci i przyznali żelazku Beem notę niedostateczną.

Lepsze droższe

Czy prasowanie testowanymi żelazkami jest wygodne? Badania wykazały, że tak. Irytować może co najwyżej nieporęczny kabel w niektórych modelach oraz gruby przewód pary w stacjach, które swoją drogą zajmują sporo miejsca. W trzech dobrych żelazkach systemowych: Tefal, Rowenta i Philips kabel można zwijać, a przewód pary ma swoje miejsce, więc ich właścicielom nic nie będzie przeszkadzać podczas prasowania.

Które więc żelazko wybrać? Niestety urządzenia ocenione najwyżej są zwykle droższe od tych gorszych. Żelazko systemowe to zakup, który opłaca się osobom prasującym naprawdę dużo.

Przedstawiamy testowane żelazka oraz ich oceny

Przedstawiamy testowane żelazka oraz ich oceny od najlepszej do najgorszej w ramach dwóch kategorii: żelazka porowe oraz żelazka systemowe

Żelazka systemowe

Klucz do oznaczeń w teście: bardzo dobry (bdb) = 5,5-4,5; dobry (db) = 4,4-3,5; dostateczny (dost) = 3,4-2,5; mierny (mrn) = 2,4-1,5; niedostateczny (ndost) = 1,4-0,5. Przy takiej samej ocenie, kolejność produktów alfabetyczna. Dane procentowe = udział w końcowej ocenie jakości.
W przypadku produktów niedostępnych na rynku polskim cena przeliczona z euro według aktualnego kursu.
Test wykonała Fundacja Warentest. Wszelkie prawa zastrzeżone